Walang Kwentang Post (Part 1)

Pumunta siya dito kanina.

Hindi ko kasi mahanap yung USB ko na iniwan niya sa may poste ng gate namin (see State Of Emergency). Nahulog ata sa damuhan. Eh madilim pa naman. Hindi na lang kasi niya binigay eh. Kainis.

Buti online siya. Kaya tinanong ko siya. Sabi ko may sentimental value yung USB. Bigay pa kasi sakin yon ng asawa ng pinsan ng pinsan ko (ka-close ko kasi eh) bago sila umalis papuntang Amerika. Hindi nga ako bumibili ng bagong USB dahil bukod sa wala akong pambili, paborito ko talaga gamitin yung mga bigay lang sakin. Mas masarap kasi gamitin kapag regalo sayo, di ba?

Kaya ayun, na-guilty ata siya kaya sabi niya pupunta daw siya dito sa bahay. Sabi ko wag na kasi gabi na (11:00PM na yun). Matigas na naman ulo. Palibhasa may kotse siya kaya okay lang lumabas ng kahit anong oras. Delikado din kasi ang daan kapag gabi. Kahit anong pagpipigil ko. Tumuloy pa din ang mokong. Maya maya andyan na sa labas ng gate. Lumabas ako. At ginawa na namin ang ipinunta niya samin. Buti na lang at nahanap namin yung USB. Nahulog nga, sa bandang ibaba lang ng poste.

Pagkatapos, hinatid ko na siya sa kotse niya. At pagkatapos, ang nasabi ko na lang ay, "Sige, umalis ka na. May topak ka talaga." Tumalikod ako at pumasok na ng gate, habang siya nag-drive na paalis. Nag-text siya a few minutes later. Sabi nya, "Babalik na ko sayo."
Shit. Seryoso ba to? Totoo ba to?

Sabi ko naman, "After what? After this? I need an explanation Majorie. Yung maayos."

"Hinde. Pinaalis mo na ko agad eh. Kakausapin pa sana kita," ang reply niya.

"Hindi mo agad sinabi eh. Eh di sana okay na. Wag tayo dito mag-usap. Gusto ko sa personal. Sa personal tayo naghiwalay. Kaya kung magkakabalikan man tayo, dapat sa personal din," ang huli kong text.

"Okay. See you later. I miss you," huli niyang reply.

Kung kelan kami ulit magkikita, hindi ko pa alam. Kung pwede lang bukas na bukas din. Kaso madami pa ko gagawin. At hindi ko din sigurado kung ano nga ang mangyayari. I still have to hear her explanation. Pero kelangan pa bang paliwanagan ang pusong nagmamahal? Ang pusong nagmamahal, tanga. Kaya hindi ito makakaintindi ng kahit ano mang logic hanggang sa bugbog na ito ng sobra. Kung ano man ang mangyayari, bahala na.

Eto lang ang tanong diyan eh: may dapat pa ba siyang balikan?

Ikaw, Tunay Ka Bang Lalake?

"Wahahahahahahahahahahahaha!"

Yan lang ang naririnig ko sa sarili ko habang binabasa ko ang bawat post sa isang blog na nadiskubre ko kahapon lang. Etong blog kasi, dinidikta niya kung ano nga ba kahulugan ng pagiging lalake. At dahil don, nirerate ng blogger ang mga kilalang tao o characters base sa mga katangian nito. Nakakatawa siya kasi medyo absurd yung mga reasons kung bakit ang tingin niya sa isa eh tunay na lalake, samantalang sa iba eh huwad na lalake. At meron pa mga nakikisawsaw. Natural yung mga nag-cocomment sa site niya. Check it out here. :)

Ano nga ba ang sukatan ng pagiging tunay na lalake?

Of Coming Back

Swallowed in the Sea

Coldplay

You cut me down a tree and brought it back to me

And that's what made me see where I was going wrong.

You put me on a shelf and kept me for yourself;

I can only blame myself, you can only blame me.

And I could write a song, a hundred miles long.

Well that's where I belong, and you belong with me

And I could write it down, and spread it all around.

Get lost and then get found or swallowed in the sea.

You put me on a line and hung me out to dry

And darling, that's when I decided to go to sea.

You cut me down to size and opened up my eyes;

Made me realize what I could not see.

And I could write a book, the one they'll say that shook

The world and then it took, it took it back from me.

And I could write it down and spread it all around.

Get lost and then get found and you'll come back to me

Not swallowed in the sea.

And I could write a song, a hundred miles long.

Well that's where I belong, and you belong with me.

The streets you're walking on, a thousand houses long.

Well, that's where I belong, and you belong with me.

Oh, what good is it to live with nothing left to give.

Forget, but not forgive, not loving all you see.

All the streets you're walking on, a thousand houses long.

Well, that's where I belong, and you belong with me

Not swallowed in the sea.

You belong with me, not swallowed in the sea.

Yeah, you belong with me, not swallowed in the sea.

Tae. Ayoko na mag-pakaEMO. Haha... I should be back on track. Tutal sabi naman niya ay babalik siya, for sure. So okay na sakin yun. Focus na lang muna sa ibang bagay. I'll wait. :)

Club DUD

I chanced upon this website. Hehe... Parang Photofunia, mas okay nga lang siya. Here's the link. Enjoy! Hehe...

Gumawa ako ng mga pics using my cousin's faces. Haha... Laugh trip!

-Here's Jego... Favorite nya kasi si Mr. Bean eh.-

-Eto naman kay Aigel... Haha-

-My Kuya Bodjie! Hehe... Seksi nya no?-

-Here's Kuya Mike, ala Neo...-

-Another one of Kuya Bodj's. Haha! Eto pinakafavorite kong pic! :)-

-Si Kuya Mike ulet... Haha-

P.S. Sorry Jay! Hehe... Di kita nagawan eh. Next time gawan kita... Miss you guys! See you soon! Mwah... :)

Kwaderno

Kakatapos ko lang basahin ang 'The Notebook' ni Nicholas Sparks. May movie version din siya. Ayoko na ilahad yung storya dito, nakakatamad. Basahin nyo na lang. O kung ayaw niyong magbasa, panoorin niyo na lang. Wag kayong tamad, gaya ko.

Pinaiyak ako ng palabas na yon. Pinanood ko siya in the middle of the night. Buti na lang mag-isa lang ako noon kasi talagang pinahagulgol niya ko. Hehe... Totoo naman eh. Kakaiba kasi yung love story nila, at napakaganda nung ending. Medyo tragic nga lang.

Nakakainggit nga yung characters sa story eh. Buti pa sila naranasan nila yung ganun. It's a rare phenomenon, yung ganun. Kaso fiction lang ata yung story. Sayang. Malamang wala ng ganon ngayun sa panahong to.

Hindi rin nakatulong yung pagbabasa ng 'The Notebook' sa pakiramdam ko ngayun. Lalo lang akong nalungkot. Hehe...

The book is a must-read; and the film is a must-see. Tingin ko kahit barako kaya nitong paiyakin. Haha... 10/10 ang scoring ko for this masterpiece :)